اما تفاوت بین کاراته و کونگ فو چیست؟

پاسخ به این سئوال به همان نسبت که برای یک رزمی کار یا متخصص رزمی آسان است، می تواند برای یک فرد ناآشنا به رزمی دشوار بوده و از تمرین هم زمان دو کاراته کا و کونگ فو کار نتواند آنها را از یک دیگر متمایز کند.مطالعات تاریخی نشان می دهد مردمی که در جزایر اوکیناوا، در جنوب ژاپن زندگی می کرده اند، به دلیل هم جواری با چین، کاملاً در معرض آشنائی و یادگیری کونگ فوی چینی قرار داشته اند.به مرور زمان، اهالی اوکیناوا، کاراته، استایل رزمی خود را توسعه داده که در اصل ریشه های آن، کاملاً به کونگ فوی چینی برمی گردد.اگرچه کاراته و کونگ فو بسیاری مواقع از تکنیک های مشابهی سود می برند، اما سبک های سنتی کونگ فو از تنوع تکنیکی بیشتری در مقایسیه با سبک های کاراته برخوردارند. می توان گفت تقریباً ژاپنی ها تعداد قابل توجهی از تکنیک های سیستم های چینی را با هدف رشد کاراته، وارد سیستم رزمی مخصوص به خود کرده اند.البته ژاپنی ها روش اجرای تکنیک ها را در مقایسه با کونگ فوی چینی اصلاح کرده و به همین دلیل فنون کاراته بیشتر به روش خطی اجرا می شوند.نمونه بارز آن را می توان در اجرای فرم های (کاتا های) کاراته مشاهده کرد که در آنها تکنیک ها با حرکات انفجاری اجرا می شوند.فرم های کونگ فو برخلاف کاتاهای کاراته، بیشتر در یک دایره فرضی اجرا می شوند و دست ها سهم قابل توجهی در اجرای این فرم ها دارند. این حرکات دوار به فرم های کونگ فو جذابیت های خاصی بخشیده و در این فرم ها توقف کمتری در مقایسه با کاتاهای کاراته دیده می شود.بیشتر فرم های کونگ فو از پیچیدگی و زمان اجرای بیشتری در مقایسه با کاتاهای کاراته برخوردارند.البته برخی از سبک های کاراته از جمله ”گوجوریو“ به دلیل تمایل بیشتر به اجرای تکنیک ها در دایره ای فرضی، مشابه کونگ فو تلقی می شوند.استایل های کمپو نیز به عنوان ترکیبی از کونگ فوی چینی و کاراته اوکیناوائی محسوب می شوند زیرا در آنها تکنیک ها به هر دو شیوه خطی و دایره ای اجرا می شوند.نوع و نحوه استفاده از سلاح ها نیز از جمله وجوه قابل تمایز کاراته و کونگ فوی چینی است.در بحث کاتاها و فرم هائی که با استفاده از سلاح اجرا می شوند نیز کاملاً شیوه اجرا در مسیر خطی و دایره ای به عنوان وجوه اصلی تمایز کاراته و کونگ فوی چینی قابل ملاحظه است. ضمناً این که کونگ فو از سلاح های به مراتب متنوع تری نیز بهره می گیرد. تفاوت در قوانین داوری و نوع لباس های مورد استفاده در کاراته و کونگ فو نیز نیاز به توضیح بیشتر ندارد! در مجموع، این درست که تکواندو، کاراته و کونگ فوی چینی از نظر فرم ها، سلاح ها و شیوه های اجرای تکنیک ها و مبارزات تفاوت های قابل توجهی دارند، ولی این گفته هرگز به آن معنی نیست که یک سیستم بر دیگری برتری دارد. آنها فقط با یکدیگر متفاوتند و سلائق شخصی، باعث می شود تا یک فرد علاقمند به یادگیری ورزش های رزمی، کدام یک را انتخاب کند.برخی کاراته، برخی تکواندو و برخی دیگر کونگ فو را ترجیح می دهند. حتی ممکن است آنهائی که از جاه طلبی بیشتری برخوردار باشند، هم زمان بخواهند هر سه رشته را فرا بگیرند! مسئله مهم این است که یک رزمی کار چه کاراته کاv باشد و چه کونگ فو کار، افرادی مهم بوده که از طریق تمرینات منظم به دنبال ارتقاء روحی و جسمی خود هستند. راستی، اگر قرار باشد تا شما یک هنر رزمی را انتخاب کنید کدام یک را ترجیح می دهید؟ کاراته؟ تکواندو؟ کونگ فو؟ شاید هم هر سه آنها!

لباس کونگ‌فو سیاه رنگ می‌باشد.

از نظر علمی رنگ سیاه انرژی را در خود جذب کرده و از هدر رفتن انرژی جلوگیری می‌کند. در کونگ‌فو سیاهی رنگ مقدسی می‌باشد؛ بدین منظور که رنگ سیاه در مقابل رنگ‌های دیگر مقاومت می‌کند و نفوذ هر گونه رنگ در آن بی‌اثر است. از نظر علمی رنگ سیاه نمی‌گذارد انرژی بدن که در اثر سوخت و ساز تولید می‌شود از دست برود و آن را در خود نگه می‌دارد و از پیری زودرس و خستگی و کوفتگی عضلات جلوگیری می‌کند.

لباس قرمز

بعد از دریافت شالبند سبز که همراه به درجه راجور می‌رسد لباس او به قرمز تغییر می‌یابد اما شلوار همیشه مشکی می‌ماند.

لباس سفید

بعد از دریافت شالبند قهوه‌ای که همراه به درجه راهدان می‌رسد لباس او از قرمز به سفید تغییر می‌یابد.

بعد از دریافت شالبند مشکی که فرد به درجه راهبان می‌رسد دوباره پیراهن او به سیاه تغییر می‌یابد و برای همیشه این رنگ باقی می‌ماند.

و بعد به درجهٔ جهانبان می‌رسد.

 اقدامات اولیه درمانی هنگام آسیب در حین تمرین

سلسله مراتب همراهی در سبک توآ

• همراه به شاگردان تازه‌کار و مبتدی گفته می‌شود که از شالبند سفید تا قهوه‌ای را شامل می‌شود
• سیر راهدان یا سیر سبز همراه پس از گذراندن خط چهار و موفقیت در آزمونهای مربوطه به درجه سیر راهدان و یا شال سیر سبز می‌رسد.
• راهدان همراه پس از گذراندن خط هفت و قبولی در آزمون مربوطه به اخذ شال سبز خط سفید می‌رسد.
• سیر راهباندر این مرحله راهدان پس از گذراندن خط ۵ قهوهای توتایما (سیستم هنرهای فردی) و خط ۶ قهوه‌ای مبارزات یک به ۳۵ نفر به سه صورت (کلاسیک؛ تونلی؛ آزاد) موفق به اخذ درجه فوق می‌شود
• راهبان سیران راهبان پس از گذراندن ۲ خط دیگر یعنی خط ۷ تکنیک‌های «من توما» و خط ۸ تکنیک‌های «ذات ما» (آشنای با اصول پنج سیستم حرکتی و حیاتی در جنبندگان) وقبولی در این دو مرحله موفق به اخذ شالبند قهوه‌ای کامل و لقب راهبان می‌شود.
• جهانبان در این مرحله راهبان به ابداع و ابتکار ۳۰۰۰ تکنیک و ترکیب و عکس العمل سازی به همراه خواص موجی و دوران به دوران در قالب یک یا چند خط مبادرت کرده و پس از دفاع از پایان‌نامه خود در حضور هیئت علمی (استادان دانشکده انشاء تن و روان) که تحت نظر کمیته تحقیقات و پژوهش سبک فعالیت می‌کنند به تأیید آنان لقب جهانبان گرفته و موفق به در یافت شال مشکی می‌شود.
• راهبر عنوان اختصاری شخص اول سبک توآ و رئیس دانشکده انشاء در تمامی دورانهاست. این عنوان تاکنون فقط برای پروفسور میرزایی بکار رفته است

ابتدا تمرینان باید خیلی ساده و صحیح انجام گیرد ، یعنی نمی توان بدنی را که تمرین ندارد و از نظر بدنسازی مبتدی می باشد با ضربات محکم روبرو ساخت چون در آن صورت نتیجه عکس حاصل می شود و شاید آسیبی به شخص برسد. برای شروع ابتدا باید پوست را آماده کرد. برای آماده سازی پوست می توان از کف یا پشت دست استفاده کرد، که در اوایل کار از روی لباس ضربه باید زده شود. بدنسازی در کونگ فو مظهر مقاومت انسان در برابر ضربات بسیار سنگین و کشنده ، چه فیزیکی و چه روانی می باشد. در کونگ فو برای بدنسازی روش خاصی اتخاذ می شود ، که با سایر ورزشهای دیگر متفاوت بوده و به خاطر داشتن روش خاص ، منحصر به فرد و استثنایی توانسته است وجه خاصی در میان ورزش های رزمی کسب کند . روشهایی که همه کس را یاری انجامشان نیست.

کونگ فو داشتن هیچگونه نقطه ضعفی را در بدن جایز نمی داند . برخلاف ورزشهای رزمی دیگر که از نقاط ضعف بدن خود می گریزند و آن نقاط را در ضعف خود باقی می گذارند. هیچگاه در راه حق خود از سختی ها مهراسید.

 سلاح نونچاکو که در ایران به اسم های نانچیکو , لانچیکو و گاهی هم نانچاکو نامبرده می شود سلاحی هست که امروزه به یک سلاح ورزشی زیبا با قدرت بالا تبدیل شده است. نانچیکو می تواند آنچنان حرکات تند و چرخشی انجام دهد که منجر به اجرای سرعت خیلی بالا و ضربات پرقدرت گردد. و اکثر سبک های داخل ایران آن را نانچاکو یا نانچیکو می دانند. و داخل این مقاله از اسم نانچیکو که بین رزمی کاران عمومی تر است استفاده می کنم.

 راز مرگ بروس لی (لی جون فان)

بروس در ۲۰ ژوئیه ۱۹۷۳ با مرگ ناگهانی و مشکوک در هنگ کنگ بدرود حیات گفت.
مرگ بروس رازی است که بر همگان پوشیده بود. هر کسی درباره مرگ بروس جوان عقیده ای داشت. او وقتی ۳۲ سال داشت شایعه شد در آپارتمانش در هنگ‌کنگ خوابیده بود‌ه و ناگهان مورد اصابت گلوله‌ای قرار ‌گرفته. بروس این طور اظهار داشت. یک روز از سوی معتبرترین روزنامه هنگ‌کنگ به منزلم تلفن زده شد گوشی را برداشتم،خبرنگار روزنامه گفت:می‌خواستم ببینم واقعا بروس لی زنده است؟ من هم گفتم پس تو با چه کسی حرف می‌زنی؟ بله من زنده‌ام. من بروس لی هستم! اما وقتی بروس لی واقعا از دنیا رفت، شایعه‌ها این طور پخش شد که بروس لی در هنگ کنگ به باج گیرها پول نپرداخته و توسط آنان ترور شد. بسیاری از چینی‌ها معتقد بودند که بروس هنگام تمرین یکی از فیلمهایش مورد سوء قصد قرار گرفته است. در صحنه‌ای که قرار بوده با یک اسلحه قلابی به سوی بروس شلیک شود، اسلحه پر از گلوله بوده و بروس مورد اصابت گلوله قرار گرفته و کشته شده است. عده‌ای می‌گفتند هنگام تمرین استادش عصبانی شده و ضربه‌ای به سرش زده و او ضربه مغزی شده است. اما حقیقت چنین نبود. حال به تفصیل موقعیت زمان قبل از مرگ بروس لی را بازگو می‌کنیم: مرگ بروس که به تومور مغزی دچار شده بود و هنگامی‌ که می‌خواسته برای تمرین فیلم بازی مرگ برود بی‌هوش شده و تلاش پزشکان بی نتیجه بود و تیم پزشکی بروس ۵ دلیل برای مرگ نابهنگام او ارائه دادند. یکی از دلایل اصلی مرگ زودرس بروس، تورم و رشد یک غده در مغز او بود. به گفته همسرش لیندا، بروس با تهیه کننده فیلم ریموندجو در ساعت ۲ بعدازظهر قرار داشت. آن دو در مورد ساخت فیلم بازی مرگ با یکدیگر مشورت کردند و تا ساعت ۴ بعدازظهر با هم صحبت کردند و بعد به خانه بتی تینگچی بازیگر تایوانی که نقش اصلی زن فیلم بازی مرگ را داشت رفتند. بعد از ساعتی چو آنجا را ترک می‌کند و بروس و بتی با هم شام می‌خورند. در آنجا بروس احساس سردرد می‌کند و بتی یک قرص Eguagesic (آسپرین قوی) به او می‌دهد. حدود ساعت ۷ شب بروس به خواب می‌رود. چو به خانه بتی تلفن می‌زند تا با بروس حرف بزند اما بتی می‌گوید بروس به خواب عمیقی رفته و نمی‌تواند او را بیدار کند. بلافاصله او را به بیمارستان می‌رسانند. پزشکان به معاینه دقیق می‌پردازند. او به کما رفته بود بعد از مدت کوتاهی نیز حتی نفس هم نمی‌کشید. پزشکان متوجه شدند که مغزش تورم دارد. وزن مغز او از ۱۴۰۰ به ۱۵۷۵ گرم رسیده بود. هیچ یک از رگهای خونی بسته یا پاره نشده بود. تمام اعضا و جوارح بدن مورد معاینه قرار گرفته و کالبد شکافی شد. در معده‌اش همان قرص آسپرین قوی بود که بتی به او داده بود. علاوه بر این چند دانه شاهدانه در معده‌اش یافت شد که مشخص نشد این شاهدانه‌ها را از دست چه کسی خورده است. عده ای از پزشکان معتقد بودند که شاهدانه‌ها به زهر آغشته شده بود و همین امر سبب مرگ وی شده است. اما پزشک اصلی او معتقد بود که به دلیل خوردن آسپرین قوی، تومور فعال شده و مرگش فرار رسیده بود. در واقع چنین فردی با داشتن تومور مغزی نباید چنین آسپرینی مصرف می‌کرد. همسرش لیندا می‌گفت: او هیچ گاه دوست نداشت عمر طولانی داشته باشد. زیرا او نمی‌توانست تحمل کند که قدرت بدنیش با کهولت سن روز به روز تحلیل رود. بروس لی می‌گفت اگر من باید فردا بمیرم هیچ شکایتی ندارم. من به آرزوهایم دست یافته ام و در دنیا آنچه را که می‌خواستم انجام داده ام. از زندگی انتظار بیشتری ندارم.
قبر او در سیاتل آمریکا در خیابان گارفیلد می‌باشد.

مطالبی که باید ورزشکاران بدانند

افرادی هستند که به اندازه ی شتر نیرومندند اما به اندازه ی گنجشک هم نیرومندی انسانی ندارند و پخی که میکنی ،باید تجدید وضو کنند. درست است که عقل سالم در بدن سالم است! بله هست ، اما بدن سالم غیر از بدن تنومند یا بدن ناجور است. اگر هدف نباشد و خود آگاهی و انسان و انسانیت نباشد ، هر قدر که انسان بی هدف گنده بشود ، از گاو که گنده تر نمی شود ؛ تازه آن وقت می دوشندش.!!!! هر چه قدر که تیز بدود ؛ از اسب که تیز تر نمی دود.!!؟! تازه آن وقت سوارش می شوند . پس تنها پرورش تن نباید مد نظر باشد ، بلکه در کنار پرورش یافتن تن باید روح انسانی و والا که برگرفته از روح خداوندیست نیز پرورش یابد. پس داشتن تنی نیرومند و داشتن مهارت های بالا ، مسئولیت بزرگی به نام انسان بودن دارد. تواضع ، فروتنی ، احترام به دیگران و شناختن خود ، داشتن هدف و ...

پوسته ی زمینی ات را بکن و آسمانی شو.هرآنچه می کنیم برای نزدیک شدن به خدا و انسان بودن است.

خواهش مندیم هر کسی که این پست را می خواند به سوال زیر پاسخ دهد.